Выхаванцы Дома дзіцяці № 1 гэтак жа непасрэдныя, як усе дзеткі самага далікатнага ўзросту. Паверце, гэта не пустыя словы. Тым, хто бачыў нашых дзяцей, хто прабыў у іх грамадстве хаця б пару хвілін, яны запомняцца надоўга. Як любы дзіцяцi, з незнаёмымі людзьмі першы час дзеткі трымаюцца вельмі насцярожана. Але усміхніцеся ім, - яны з радасцю зробяць у адказ тое ж самае. А потым з задавальненнем залучаць Вас у свае гульні, пакажуць цацкі, падзеляцца "важнымі" сакрэтамі. Работнікі Дома дзіцяці кажуць: прыходзіш пасля выхаднога дня, хто з дзетак можа рухацца - ручкамі абдыме, хто не зрушыць - вачамі аблашчыць. За кропельку любові дзеці дараць любоў без астатку.
Дом дзіцяці №1 з'яўляецца спецыялізаванай стацыянарнай установай аховы здароўя, куды на дзяржаўнае забеспячэнне памяшчаюцца дзеці-сіроты, дзеці, якія засталіся без апекі бацькоў, дзеці, якія знаходзяцца ў сацыяльна небяспечным становішчы, дзеці, ахвяры гандлю людзьмі; дзеці-інваліды, ва ўзросце: з нараджэння да 4-х гадоў, у паліятыўным аддзяленні - да 17 гадоў уключна, инкурабельные дзеці - да зыходу захворвання.
Асноўны кантынгент выхаванцаў установы - дзеці, якiх забралi з сацыяльна няўдалых сем'яў, на перыяд да 6-і месяцаў. Калі сацыяльная служба па заканчэнні пазначанага часу палічыць магчымым, дзеці вяртаюцца ў біялагічныя сем'і. У выпадку, калі бацькі працягваюць весці ранейшы лад жыцця, яны могуць быць пазбаўленыя бацькоўскіх правоў праз суд, а дзіця будзе падлягаць ўсынаўленню. Па дасягненні ўзросту 3-х гадоў дзеці з дома дзіцяці пераводзяцца ў дзіцячыя дамы або ў Дзяржаўную ўстанову "Дзіцячы дом-інтэрнат для дзяцей-інвалідаў з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця" (у выпадку наяўнасці выяўленых адхіленняў).
Акрамя таго, у дом дзіцяці па рашэнні медычнага кансiлiума паступаюць дзеці, якія маюць патрэбу ў аказанні паліятыўнай дапамогі. Іх наведваюць бацькі, забяспечваюць дзяцей сродкамі догляду.
Ад нараджэння хворага дзіцяці, на жаль, не застрахаваны ніхто. Прычыны могуць быць рознымі: гэта генетычная паталогія, унутрычэраўныя інфекцыі, неданошанасць і іншыя праблемы падчас цяжарнасці і родаў, наступствы ладу жыцця бацькоў і г.д.
Дзеці маці, якая паліць часта нараджаюцца неданошанымі, з нізкай масай цела, прыроджанымі парокамі развіцця. Ўжыванне алкаголю выклікае развіццё алкагольнай эмбрыафетапацii - гэта нізкая маса пры нараджэнні, выказанае адставанне ў фізічным і псіхічным развіцці, прыроджаныя заганы развіцця. Такія дзеці падобныя паміж сабой, маюць тыповыя знешнія прыкметы.
Дзеці нарказалежных бацькоў пасля нараджэння, як правіла, пакутуюць абстынентным сіндромам, адчуваюць «ломку». У далейшым у іх развіваецца сіндром падвышанай нервова-рэфлекторнай вазбуджанасцi. Дзецi такіх бацькоў яшчэ ва ўлонні маці маюць высокую верагоднасць заражэння ВІЧ і гепатытамі В і С. Гэта зніжае шанc такіх дзяцей быць усыноўленымі. Хоць ВІЧ, гепатыт - гэта не прысуд, правільнае лячэнне дазваляе такім дзецям жыць доўга і сацыялізавацца ў грамадстве.
Дзеці з хваробай Даўна і дзеці з наступствамі ранняга арганічнага параджэння ЦНС, якія маюць станоўчую дынаміку ў развіцці, навучальнасць і маюць патрэбу ў далейшых карэкцыйна-педагагічных занятках. У сувязі з гэтым, па дасягненні 3-х гадовага ўзросту, дзеці пераводзяцца ў сістэму адукацыі - ДУА «Дзіцячы дом № 3 г. Мінска».
Дзеці з цяжкай паталогіяй, без станоўчай дынамікі ў развіцці, пераводзяцца ў адпаведныя профільныя ўстановы сістэмы сацыяльнага забеспячэння.
